ارزیابی اثر شکست اتصالات و چیدمان اتصالات شکننده بر عملکرد لرزه ای قابهای خمشی فولادی

در طرح لرزه ای سازه ها تامین شکل پذیری در اعضا همواره مورد توجه مهندسین بوده است. با این حال در زلزله های اخیر، پراکندگی فراوانی در عملکرد اتصالات خمشی فولادی رخ داده است که عمدتاً به علت رفتار ترد اتصال بوده است. در این پژوهش هدف بررسی تاثیر چیدمان اتصالات شکننده قابهای خمشی فولادی بر رفتار کلی این قابها است. برای این کار با استفاده از الگوریتم ژنتیک، توزیع اتصالات شکننده قبل از نورتریج بهینه شده است تا حساسیت پاسخ لرزه ای سازه به چیدمان اتصالات با شکست زود بهنگام برای دو سطح خطر مختلف برآورد گردد. برای این کار شکست در تیرها و ستونها به طور جداگانه مدل شده است. همچنین به موازات اتصالات شکننده، اتصالات غیرکاهنده نیز مدل شده اند تا امکان مقایسه عملکرد لرزه ای سازه ها فراهم گردد. در ادامه نیز جهت تخمین قابلیت اطمینان سازه تحت شرایط فوق یک ارزیابی احتمالاتی با استفاده از تحلیل دینامیکی غیرخطی افزایشی انجام شده است. نتایج نشان می دهد که بهینه کردن چیدمان اتصالات تاثیر بسزایی بر پاسخ جابجایی قاب خواهد داشت.